Vake en Lily op bezoek!

Zaterdagavond was het zover! Ons eerste bezoek: va en Linda. Het is ons dan toch gelukt om op het allerlaatste nippertje terrasmeubels te kunnen bemachtigen, zodat we niet op de grond zouden moeten zitten. En als ik zeg het laatste nippertje, dan bedoel ik ook het laatste nippertje. Va & Lily zouden om 23u landen en om 21u30 waren we nog bezig met onze nieuwe aanwinsten naar boven te sjouwen. Dan nog snel alles in elkaar vijzen, de bedden opmaken, het nieuwe servies afwassen en dan spurt, spurt naar de luchthaven. Door een onverwachte monsterfile (er was blijkbaar een ongeluk gebeurd) kwamen we maar liefst een dik half uur te laat toe. Maar gelukkig had heel het douane- en bagagegedoe zo lang geduurd dat we nog ruimschoots op tijd waren om hen op te wachten. Lang leve de Filippijnse inefficiëntie! ;-)

Na een laatste slaapmutsje en een boke met paté op ons terras zijn we dan onze airco-frisse bedjes ingedoken en alle vier uitgeteld in slaap gevallen.

De volgende ochtend zijn we, na een flink ontbijt, Manilla gaan bezichtigen. Voor mij, en zelfs gedeeltelijk voor Nils, was dit ook allemaal onbekend terrein. We werden dan ook aangenaam verrast door enkele idyllische, in en door elkaar lopende binnenpleintjes in Intramuros, die duidelijk nog dateerden uit de tijd van de Spaanse bezetting.



Het verdere gedeelte van Intramuros was iets minder pittoresk, maar dat heeft soms ook zo z'n charme, niet waar? En uiteraard mag het "Heilig Hart" nooit ontbreken, zelfs niet op de meest bouwvallige plaatsen!


Daarna zijn we naar Binondo getrokken, ook wel bekend als China Town. We hadden geluk dat het zondag was... daardoor was er niet veel volk op straat en was het met andere woorden bijna mogelijk om erdoor te stappen. Die foto's zal ik er later moeten bijvoegen, want die staan nog op Nils zijn toestel. Va en Lily waren onder de indruk van de drukte, de armoede en het lawaai waarin die mensen dag en nacht moeten leven. Maar daar zullen ze zelf wel nog over vertellen.

's Avonds zijn we naar een heerlijk seafood restaurant gegaan bij ons in de buurt. De tafels staan op een pier op het water, wat een romantische sfeer creëert... tenminste, zolang de wind maar goed zit :-s Gelukkig is die pas helemaal op het einde van de avond gekeerd, waardoor we zonder al te veel geurproblemen onze heerlijke krab hebben kunnen verorberen.


Maandag moest Nils alweer aan de slag en zijn de twee bezoekers paradijselijker oorden gaan verkennen op Bohol, een eilandje ten zuiden van Manilla. Daar zijn ze drie nachten gebleven, met andere woorden: ze zijn op de terugweg as we speak. Hun bevindingen laat ik hen zelf wel neerpennen, want ik ben er zelf nog niet geweest... Blijkbaar hebben ze maandagavond wel iets meegekregen van de verschikkelijke aardverschuiving waarbij er 26 doden vielen, maar gelukkig bleef het bij hen beperkt tot hevig onweer. Volgens mij zijn ze niet eens op de hoogte van de ramp die slechts op een paar 100 km van hen plaatsvond. Ach ja, zoveel te beter, zeker? Ze zullen het straks dan wel weten ;-)

Ik heb van de gelegenheid gebruik gemaakt om al te beginnen verven. De werken vorderen langzaam, maar traaaag is soms mooi (dixit Johan Verminnen). Ik ben in ieder geval al heel erg tevreden met het - weliswaar beperkte - resultaat. Nu zit ik hier al twee uur te wachten op de mannen die onze stores komen installeren... Ik durf niet verderwerken, want zij gaan stof maken en ik ben bang dat dat stof in de natte verf gaat blijven plakken. Maar dat betekent wel dat ik hier gewoon een beetje zit te koekeloeren!! Ach ja, zo heb ik dan tenminste tijd om een nieuw blogbericht te schrijven! Et voilà!

Doei!