woensdag 27 januari 2010

De foto's

Enkele foto's van onze drol, speciaal voor de facebooklozen:

vrijdag 22 januari 2010

Ramp oh ramp!

Ik heb de indruk dat er de ene na de andere ramp gebeurt sinds wij in de Filippijnen wonen. Vroeger kwam dit land nooit in het nieuws (of ik herinner het me dan in ieder geval niet) en nu gebeurt er het ene na het andere! Tyfoons, aardbevingen, overstromingen, vulkaanuitbarstingen, ferryboats die zinken, tssss, 't is alsof ze 't erom doen.

Anderhalve week geleden was 'de week van de brand', denk ik. Eerst in onze straat, dan op Nils zijn werk, de dag erop in een van de sloppenwijken in Navotas. En pas op, niet zomaar een brandje he! Nee, gigantische steekvlammen, massa's mensen hun 'huizen' kwijt...

Deze week kwam er dan nog een persoonlijk mini-rampje bovenop. Ik moest maandag beginnen werken, maar heb moeten afbellen omdat ik een voedselvergiftiging (of toch iets in die aard) had opgelopen. Mijn eerste twee werkdagen heb ik dus al moeten forfait geven... daar gaat de eerste indruk! Maar goed, woensdag ben ik er dan toch ingevlogen en het was gezellig. Veel meer kan ik er helaas niet over vertellen.

Binnenkort komt er nog eens een Aiko-update mét fotootjes... want ik weet dat dat hetgene is waar de meesten op zitten te wachten. Ik kan jullie wel al zeggen dat ze flink rechtop zit, heel veel lacht, alles wat ze kan te pakken krijgen in haar mond steekt, altijd heel flink al haar groentjes en fruit opeet, zoveel mogelijk wil rechtstaan (mits ondersteuning weliswaar) en absoluut niet bang is van water! Dit laatste bleek toen ik haar een beetje heb laten verdrinken in bad (uiteraard per ongeluk en slechts gedurende een tiende van een seconde, maar toch...). Toen ze uitgehoest was, ging ze gewoon weer lustig verder met spetteren. Mama was er meer van uit haar lood geslagen dan de kleine drol. ;) Zoveel te beter!

Toedels!

woensdag 13 januari 2010

Veranderingen op til!

De ene verandering na de andere! Geweldig! Want zoals jullie wel weten hou ik heel erg van veranderingen.

Verandering 1: Ik begin hier langzaamaan graag te wonen. Ik heb mezelf in België voorgenomen om het heft in eigen handen te nemen in plaats van 'mijn lot' zielig te ondergaan. Mijn goede voornemens voor het nieuwe jaar waren:
- al in 2009 met mijn goede voornemens beginnen
- meer naar buiten gaan, al dan niet met Aiko. Mensen die hier al geweest zijn, zullen kunnen beamen dat het niet zo simpel is om met een baby (lees: kinderwagen) door de Manileense straten te cruisen, maar moeilijk gaat ook! Zeker nu ik het chaotische verkeer al wat meer snap, ben ik niet meer bang om met de buggy gewoon op straat te rijden. Darwin jongens, niets anders dan Darwin: aanpassen of sterven!
- een bezigheid zoeken: ik heb me ingeschreven in de Fitness First! Tja, een mens mag al eens iets aan zijn conditie doen. Zeker na een zwangerschap! We moeten my shape back in shape krijgen voor we aan een broer of zus beginnen ;)
- werk zoeken (en dat brengt ons bij verandering 2)

Verandering 2: ik heb werk! Vanaf volgende week is het niet meer gewoon Nele, maar wel juf Nele. Ik ga Nederlandse les geven aan Filipino verpleegkundigen die naar België gehaald worden om daar in de Antwerpse ziekenhuizen te gaan werken. Op ongeveer 4 maanden tijd worden zij klaargestoomd om zich in Antwerpen uit de slag te kunnen trekken. We hadden daar iets van gelezen in de Belgische krant en ik heb dan meteen mijn CV opgestuurd onder het motto van: doe eens een spontane sollicitatie. En het heeft zijn vruchten duidelijk afgeworpen. Ik denk dat ze me daar goed kunnen gebruiken, want momenteel worden de meeste lessen gegeven door een Hollander (die 7 jaar geleden een privéschool heeft opgericht waar hij NL geeft aan Filipino's die naar België of Holland willen emigreren) en zoals we allemaal weten klinkt Hollands toch nog net iets anders dan Vlaams. Ze kunnen dus maar best zo snel mogelijk wennen aan de Vlaamse tongval en woordenschat! Gelukkig ben ik niet de enige Belg; er is ook nog Gunther. Alleen jammer dat die ongeveer uit dezelfde streek komt als ik (tegen Deiremonne), maar kom... beter dat dan niets!

Verandering 3: onze kleine drol begint echt groot te worden! Niet alleen is ze al bijna 70 cm groot en weegt ze al *kuch kuch* 8,1 kg; ze kan ook al helemaal alleen zitten, ze rolt van haar buik op haar rug, ze lacht, tiert, brabbelt, staat rechtop met minimale ondersteuning en eet altijd heel flink al haar groentjes of fruit op (vandaar de 8 kilo...). We zijn echt heel trots!! ;)

Schrik dus niet als we volgende keer in België zijn, want tegen dan zal ze waarschijnlijk al praten, stappen, fietsen, parachute springen en viool spelen.

Verandering 4: Xavier, de Zuid-Afrikaanse collega van Nils, is na zijn maand vrijaf teruggekeerd en heeft iets voor mij meegebracht: zijn vrouw! ;) We hebben al kennis gemaakt en het lijkt wel te klikken! Xavier had me gevraagd om al eens te informeren naar leegstaande appartementen in ons gebouw. Dus ben ik vorige maand al op jacht gegaan en heb ik een winnaar gevonden. Een heel mooi, ruim en licht appartement op de 38ste verdieping. Ik heb het hen laten zien en ze leken me toch enthousiast. Misschien verhuizen ze volgende week wel al hierheen!! Bye bye loneliness!

Verandering 5: Vanaf deze maand gaat er een nieuw systeem ingevoerd worden bij Nils. Hij en Xavier gaan afwisselend dag- en nachtshift werken. Dat betekent dat degene die nachtshift (van 6pm tot 6am) werkt 14 dagen non-stop moet werken, dus ook zaterdag en zondag. Maar aangezien ze per week normaal gezien recht hebben op anderhalve vrije dag, sparen ze die op voor de twee volgende weken (wanneer ze in dagshift werken). Dat betekent: 3 dagen + de 3 dagen van de 2 weken dagshift = 6 dagen die ze vlak achter mekaar mogen opnemen. Voor de mensen die niet meer kunnen volgen... kort samengevat betekent dit dat we om de drie weken 6 dagen vrij hebben, zodat we eindelijk wat kunnen reizen! Yes! Me likes!

Zo, ik denk dat dat momenteel genoeg veranderingen zijn! Ondergetekende ziet dit in ieder geval al heeeeeel goed zitten!

Toedels!!

maandag 21 december 2009

Groentjes!!!

Het is zover! We zijn begonnen met de eerste groentepapjes! In het begin verliep het allemaal nog niet zo vlotjes. Toen was het vooral veel smoelengetrek, koude rillingen, braakneigingen en overmatig gekwijl, maar het begint allemaal - langzaam maar zeker - goed te gaan. De worteltjes kenden niet zo een groot succes (en dat kan ik volledig begrijpen), maar de broccoli is razend populair. Ook al belandt nog steeds de helft op de slabber, in haar haar (nu ja, haar...), aan haar vingers en op de grond, toch probeert ze zoveel mogelijk in te slikken. Ik ben echt heel erg trots op mijn kleine spruit - of is het nu mijn kleine broccoli (sorry, dit was speciaal voor de mensen die mijn geweldig gevoel voor humor missen)?

Op dit moment slijt ik mijn avonden eenzaam en alleen voor de computer of de televisie. Nils moet namelijk proberen om de nachtshift beter te laten functioneren en dat kan enkel door op dat moment ter plaatse te zijn. Ocharme de jongen! Maar het is gelukkig maar voor eventjes. Deze week hebben we eindelijk -sinds extreem lang- enkele daagjes vrijaf (en met 'we' bedoel ik natuurlijk Nils). We gaan het er eens goed van pakken! Donderdagochtend vertrekken we naar Palawan, een van de mooiste eilanden in de Filippijnen. We gaan er verblijven in een prachtig resort op het eiland Coron. Misschien kunnen we eindelijk eens leren duiken! Geen nood, in het resort hebben ze een babysitting service, dus Aiko zal in goede handen zijn op dat moment. Ik kijk er al zooooo naar uit!!!

Voor de facebook-lozen post ik nog enkele foto's van onze kleine drol:






Toedels!

donderdag 17 december 2009

X-rated X-mas party!!

Vorige week vrijdag stond het tweede kerstfeestje van het jaar op het programma: x-mas at BDC aka Nils zijn werk. Sjonge jonge jonge, dat was me het feestje wel. Het begon allemaal redelijk beschaafd met een walking dinner, maar iedereen weet dat dat nooit lang duurt als er gratis drank wordt geserveerd...



Elke afdeling moest een act doen die door drie juryleden (waaronder ikzelf) zou worden beoordeeld. Blijkbaar nemen de Filipino's dat allemaal nogal serieus en had iedereen daar nog redelijk veel tijd ingestoken: matching outfits, geoefende dansjes, etc. De ene al wat beter


dan de andere ;)


Maar niets of niemand kon tippen aan de groep van de drivers , helaas slechts door 2 man vertegenwoordigd, maar hilarisch!!! Zie het filmpje hieronder: for 'All the single ladies'!!


Tegen het einde van de avond was iedereen redelijk merg gezopen


en begon het er langzaamaan eerder zo uit zien:

(dit is Boyet, een van de getuigen van onze trouw ;) )

Man, het was lang geleden dat ik nog zo gelachen, gedanst, gezongen en vooral ook gedronken heb. Achteraf bekeken niet zo een schitterend idee, want ons klein drolleke trok zich daar de volgende ochtend maar bitterweinig van aan :-/

Ach ja, kermis is een geseling waard!

dinsdag 8 december 2009

Sit back, relax & enjoy!

Dag allemaal!!

Ik heb er een paar goed gevulde, bijzonder aangename dagen op zitten en voel me helemaal opgeladen! Zaterdagavond zijn we lekkere sushi gaan eten om oompie Nils zijn "1 jaar Manilla" te vieren. Ik voelde echter al redelijk snel aan dat het plan om nog zwaar uit te gaan niet zou worden uitgevoerd toen de werkmannen zich met kleine oogjes zaten te forceren om de overdreven hoeveelheid lekkers naar binnen te werken. Dus keerden we al tegen 1 uur, moe maar (over)verzadigd terug naar huis.

De volgende dag moesten we 's namiddags bij Claudia zijn om Sinterklaas te vieren met een stuk of vijf andere expat-koppels. Het was een soort van Sinterklaas-Kerstfeestje... Claudia had het vrijwilligerskoor uit hun 'village' geboekt dat - ongeveer één uur én in matching outfits - zijn extreem uitgebreide repertoire aan kerstliederen ten toon spreidde. Erg grappig, entertainend en cheesy tegelijkertijd. Daarna was het tijd voor gebak, koffie, champagne, verse lasagne, verse pizza, wijn, salades, koekjes, ... en dit alles in willekeurige volgorde! Onze magen zullen het geweten hebben.

Maandag was het Claudia's verjaardag, dus zijn de vier ladies (Claudia, Nalini, Fiona en ik) met baby's gezellig gaan lunchen. Buiten het logistiek probleem, namelijk alle buggy's in de buurt van onze tafel in het restaurant proberen te plooien, was het alweer een bourgondisch festijn.

Vandaag was het dan eindelijk - zoals het een goede expatvrouw betaamt - tijd voor een aan huis mani- en pedicure. Op een bepaald moment voelde ik me de koningin te rijk. De schoonheidsspecialistes waren met twee; Nalini, Claudia en ik echter met drie... Daarom besloten we dat de twee dames tegelijkertijd aan mij zouden werken, aangezien ik vroeger moest vertrekken. We maakten van de gelegenheid gebruik om de restjes van zondag allemaal naar binnen te werken, dus ja, opnieuw pizza, taart, koffie, champagne en ga zo maar voort. Maar aangezien zowel mijn voeten als mijn handen onder handen werden genomen, zorgden de andere twee ervoor dat alles in beetklare hapjes was gesneden en stopten ze me van tijd tot tijd iets toe. Zalig!

Dat noem ik nu het toppunt van "sitback, relax and enjoy"!

vrijdag 27 november 2009

Is this hell?? - een reisverhaal

(Hieronder staat nog een voorgaand blogbericht...)

Ondertussen zitten we dus al enkele daagjes terug in Manilla. Nils was al twee weken vroeger vertrokken, met als gevolg dat ik me tijdens de grote oversteek alleen moest beredderen met de kleine Aiko-doos. Ik keek er nogal tegenop, maar troostte me met de herinnering aan de eerste vlucht (die was namelijk vlekkeloos verlopen: Aiko heeft toen geslapen als een roosje).

Zondagochtend werd ik door mijn papa en Lily naar de luchthaven gevoerd. Ook mijn lieve broelie kwam nog toe om me uit te wuiven. We hadden nog tijd zat, dus gingen we nog een koffie drinken. Maar zoals het een echte Nele Verhavert betaamt, zijn we het uur een beetje uit het oog verloren en moest ik me plots erg haasten om nog op tijd op het vliegtuig te geraken. Van al dat uitwuiven kwam er dus niet veel in huis; het was eerder een vluchtige knuffel en veel geloop en gehaast. Maar dat maakte het afscheid wel veel draaglijker.

Als allerlaatste raakte ik toch nog net op tijd op het vliegtuig, maar toen werd me al duidelijk dat alleen reizen met een baby niet zo simpel ging worden. Twee tassen sleuren met een baby in je armen is niet zo handig.

De vlucht Brussel-Amsterdam viel heel goed mee. Aiko was rustig en in een half uurtje stonden we al op Schiphol. Amsterdam-Manilla was daarentegen een hel! Aiko weigerde te slapen en krijste de hele tijd het hele vliegtuig bijeen. Gelukkig waren er heel wat lieve passagiers die aanboden om Aiko af en toe wat te sussen door met haar rond te lopen of haar wat te wiegen.


Toen ze na 7 uur proberen eindelijk in slaap gevallen was in haar wiegje, was er turbulentie en moest ik haar op mijn schoot nemen... met alle hysterische krijsgevolgen vandien. Daarna wilde ze natuurlijk niet meer slapen. 2 uur later (we zijn ondertussen al 13 uur onderweg en al 9 uur ononderbroken aan het vliegen; ik begon zelf redelijk kapot te raken) had ik ze opnieuw in slaap gekregen. Eindelijk kon ik zelf een beetje rusten, ware het niet dat een van de stewards het nodig vond om tijdens het schoonmaken van de toiletten heel hard met de deuren te gooien waardoor het concert weer begon. Ik was furieus en de steward (die ik in mijn razernij achterna ben gelopen om hem de huid vol te schelden) zal het geweten hebben! Ik denk niet dat hij die fout nog eens zal maken...

Enkele uren later kwamen we dan eindelijk aan in Manilla waar de worstie ons al stond op te wachten. Maar de hel was nog steeds niet voorbij, want Aiko was zo over haar toeren van al ongeveer 18u geen oog te hebben dicht gedaan, dat ze ook nu niet kon slapen. We legden haar telkens in haar bedje maar dan schrok ze telkens na een half uurtje gillend wakker! Het was nogal angstaanjagend eigenlijk... Gelukkig heeft ze af en toe wel eens een paar uurtjes geslapen en uiteindelijk is ze om halftwaalf in slaap gevallen en pas om halfacht de volgende ochtend wakker geworden. De volgende dag ging ook nog een beetje moeilijk, maar ondertussen heeft ze haar ritme alweer gevonden en is ze weer haar schattige, vrolijke zelf!


Ik heb haar ondertussen ook al lekker verwend met een heleboel speelgoed: alle knuffels die we van jullie hebben gekregen, bijtringen, rammelaars, een relax met mobiel,... Kortom een echt speelparadijs waar ze zich niet snel verveelt!


Dikke zoen en tot de volgende!!

De worsties*