Alleen...

Zoals jullie allemaal hebben kunnen lezen, hebben oma Regine en Marc een aantal weken in ons midden vertoefd. Ook al was het oorspronkelijk de bedoeling dat ik al een aantal dagen zou bevallen zijn bij hun aankomst, toch was het leuk voor mijn mama om haar dochter ook nog hoogzwanger te mogen meemaken. Nu was ze dus betrokken bij de voor, tijdens én na! Wat kan een oma zich nog meer wensen?! Misschien dat haar allereerste kleinkind op haar verjaardag zou geboren worden? Ok dan, dat kon er ook wel nog bij... ;-)

Nu zijn ze echter alweer weg en sta ik er vanaf nu tijdens de week alleen voor. Op het moment dat ze hier nog waren, besefte ik het misschien niet goed genoeg, maar ze hebben me veel werk uit handen genomen. Vaak kon ik 's morgens nog enkele uurtjes slapen omdat mijn mama zich dan om de kleine Aiko kommerde, zij gingen naar de supermarkt, deden de afwas op de kuisvrouwloze dagen en mijn mama heeft af en toe lekker voor ons gekookt. Die dagen zijn helaas voorbij en nu moet mama Nele haar plan trekken. Op de worstie reken ik ook niet te veel. Niet dat hij niet wíl helpen hoor! De jongen zou het liefst zoveel mogelijk bij zijn vrouwkes zijn... Maar hij moet nu eenmaal overdreven vroeg opstaan en overdreven veel werken. Wat kijken we toch al uit naar onze maand in België!!! Nee, nog steeds geen concreet nieuws wat de datum betreft...

De borstvoeding heb ik nu definitief laten varen. Was blijkbaar echt niets voor mij... Iedereen heeft het altijd over 'bonding met je baby', maar ik kon daar blijkbaar toch geen minuut van genieten en ook Aiko werd er niet bepaald vrolijk van. De flesvoeding verloopt nu prima! De krampjes zijn voorbij en zowel Aiko als ik voelen ons stukken beter.

Onze kleine meid begint ook al lekker lang te slapen!! Het enige probleem: ze doet dit nog net iets te vaak 's avonds en niet 's nachts... Maar over het algemeen hebben we niet echt te klagen. Vorige week is ze wel een aantal keer drie uur aan een stuk wakker geweest 's nachts, maar dat lijkt nu precies toch voorbij te zijn. Althans dat hopen we...

Dikke zoen!