Living the life...

Ik begin een beetje te slabakken... Sorry daarvoor! Maar het is nu toch zomer, vakantie, jullie hebben gelukkig wel wat anders te doen dan mijn blog te lezen. Daarom heb ik het blogritme een beetje teruggeschroefd.

Ondertussen is er weer heel wat gebeurd:
- twee bezoeken aan de gynaecoloog, waarvan 1 met echo! Alles is nog steeds heel goed met de kleine meid. Ze weegt 2,9 kilo, haar hoofdje is niet te groot, dus normaal gezien zou dit allemaal geen problemen mogen geven bij de bevalling. Ik ben er volledig klaar voor; laat maar komen die meid! Ik hoop alleen dat Nils niet aan de stress zal bezwijken, want dat ziet er momenteel niet zo goed! ;)

- vorige week donderdag was verwendag! Eerst ben ik lekker gaan lunchen met Claudia en Nalini, daarna hebben we ons uitgebreid (namelijk 90 minuten) laten masseren - een speciale prenatale massage weliswaar - met als afsluiter een heerlijke chocolademilkshake op een terrasje. Vermoeiend dagje!

- vrijdag was het pizza-night bij ons thuis, met nonkel Nils, Laurens en Carolien. De bedoeling was dat we onze surftrip zouden voorbereiden, maar uiteindelijk zijn we vooral tot de conclusie gekomen dat we niet zouden gaan. Het weer was te slecht, de golven waren niet echt veelbelovend en Zambales was nogal ver om pas zaterdagnamiddag te kunnen vertrekken. Het zou dus niet echt de moeite zijn.

- zaterdag kregen we 's namiddags echter een berichtje van nonkel Nils met de vraag wie toch nog zin had om naar Zambales te vertrekken. De worst en ik lagen net een middagdutje te doen, dus ons enthousiasme was nogal ver te zoeken. Maar na een tijdje aandringen heeft oompie ons dan toch kunnen overtuigen. Carolien zat echter op volle zee en Laurens had nog te veel werk, dus we zouden enkel met ons drietjes gaan. Zo gezegd, zo gedaan! Om kwart voor vijf waren we dan eindelijk klaar om te vertrekken... Beetje laat als je nog ongeveer 5 uur rijden voor de boeg hebt. Op een bepaald moment zijn we pijltjes beginnen volgen van een of ander resort dat ons door locals, waaraan we de weg hadden gevraagd, was aangeraden. Om 22.30u kwamen we eindelijk ter plaatse! Maar...de poorten waren allemaal gesloten en het resort zelf zag er - op enkele lichten na - nogal doods uit. Er zaten gelukkig geen ramen in het "bewakershokje" en ook de deur stond open, dus heb ik de worst kunnen overtuigen om erdoor te kruipen en een kijkje te gaan nemen in het resort. Na een tijdje kwam hij eindelijk terug met een bewaker en een hond. En na observatie mochten we dan toch nog binnen in het resort. Blijkbaar stonden we aan de verkeerde ingang, hihi!

Nadat we onze rugzakken in onze kamer hadden afgezet, zijn we nog een strandwandeling gaan maken. De jongens met hun pintjes, ik met mijn water en een appel... De stilte, de frisse lucht, de aangename temperatuur, het zalige geluid van de golven en my two favourite boys. Voor mij was de trip toen al geslaagd!

De volgende ochtend zijn we na het ontbijt meteen met al ons gerief naar het strand getrokken. Het weer was prachtig! Veel zon, aangenaam windje, weinig volk en heerlijk water! De golven waren dan wel niet zo schitterend, maar dat weerhield de mannen niet om toch met hun boards het water in te gaan. Het was niet voor niets een surftrip, niet waar? Ik heb van aan de waterkant een paar fotootjes proberen maken en ben daarna zelf het water ingedoken. De zee was wel nogal woest, waardoor het niet zo eenvoudig was om weer uit het water te geraken. De golven kwamen nogal dicht bij de kustlijn en waren soms torenhoog. Soms toch wel een klein beetje angstaanjagend en misschien toch ook niet zo erg veilig voor iemand die binnen 3 weken moet bevallen. Ik heb dan maar besloten niet meer in het water te gaan tot als mijn mannen terug waren.

Enkele uren later werd de schade van onze trip echter duidelijk: veel te veel zon, veel te veel wind en veel te weinig zonnecrème... Met als gevolg: iedereen was enorm verbrand; vooral ik! Ik had niet de moeite genomen mijn benen in te smeren. Ik dacht: die zitten toch onder een groot afdak. Maar niets was minder waar. Mijn voeten hebben de zwaarste lading gekregen. Knalrood, volledig gezwollen, hysterisch pijnlijk! Nu, een week later, gaat het al ietsje beter, maar ik heb de indruk dat het wel nog eventjes kan blijven duren. Ach ja, it was all worth it, want ik heb echt een prachtig weekend gehad! Het was als het ware een familie-uitstap.

Foto's volgen zo snel mogelijk!

- Maandag zijn Claudia, Nalini en ik op bezoek geweest bij Courtney die twee weken voordien bevallen was van een half-Japans/half-Canadees dochtertje, Saaya. Het horrorverhaal van haar marathonbevalling zorgde eventjes voor paniek bij ons, maar uiteindelijk ziet ze er goed uit, is het kind gezond en wel en zijn we tot de conclusie gekomen dat het ons ook wel zal lukken.

Volgens mij is Claudia zelfs as we speak aan haar bevalling begonnen! Ik ben natuurlijk niet zeker, maar ik heb haar deze ochtend een berichtje gestuurd en nog steeds geen reactie gekregen... Verdacht!

- Donderdag zijn we met een aantal collega's uit geweest. Het was een leuke avond. Eerst lekker Thais gaan eten en dan naar Tabu, een of andere hippe bar in Makati. De muziek was over het algemeen heel leuk, met als gevolg: ondergetekende heeft weer gedanst tot ze erbij neerviel! Heb vrijdag wel een beetje moeten recupereren van mijn uitspattingen, maar ik had gelukkig toch niets anders te doen.

Dit weekend staat er helaas niets op het programma... Het weer is al de hele week extreem slecht en stormachtig, waardoor ze enorm veel problemen hebben op de werf. Nils had massa's ankers in zee geïnstalleerd met een silt screen (whatever that may be) aan en dat is volledig losgekomen. Maw, overwerken overwerken overwerken! En vooral: terug van nul beginnen! Hij zag het echt ff niet zitten, de schat. Ik heb er zo medelijden mee! Ik hoop maar dat ze snel een oplossing vinden, want anders gaat dit keer op keer gebeuren bij dergelijk weer; en dat is hier niet zo zeldzaam...

Zo, met deze negatieve noot sluit ik mijn blogentry!

Dikke kussen!