De bevalling of geboorte (bij de mens) is de gebeurtenis waarbij een foetus vanuit de baarmoeder door het geboortekanaal naar buiten komt als baby.
Fases
Begin van de bevalling
De bevalling wordt ingezet doordat de baarmoeder zich begint samen te trekken (weeën) waardoor de baarmoedermond verandert (verstrijken en ontsluiten). De bevalling kan ook beginnen met het breken van de vliezen, waardoor het vruchtwater naar buiten stroomt. Als de vliezen hoog in de baarmoeder breken, kan het vruchtwater ook druppelsgewijs verloren worden. Daarna ontstaan de weeën. Soms komen de weeën niet op gang als de vliezen gebroken zijn. Meestal wordt de bevalling dan na 24 tot 48 uur ingeleid vanwege infectiegevaar.
Tekenen
Een symptoom van het begin van de bevalling is het verliezen van bloederig slijm, de slijmprop die voor de baarmoederhals zat. Dit geeft aan dat de ontsluiting in gang is gezet, maar het kan ook het gevolg zijn van een inwendig onderzoek. Het is nu nog niet zeker dat de bevalling gelijk doorzet, dit kan nog een aantal dagen duren.
Bron: Wikipedia
Hihihi! Een grapje van onzentwege...
vrijdag 31 juli 2009
woensdag 29 juli 2009
En ja hoor... nog steeds zwanger
Iedereen begint precies een beetje ongeduldig te worden... Papa en mama in spe niet in het minst!!! Maar nee, er is nog altijd niets gebeurd. Ik ben nog altijd even rond en gezond, helaas. Wel goed nieuws: de baby is de goede richting aan het uit gaan, mooi aan het indalen, ik heb al last van lage rugpijn en heb af en toe een soort van voorwee. Vreemd genoeg ben ik daar allemaal heel blij om! Ik heb nog nooit zo erg naar pijn verlangd! Ik hoop echt dat het allemaal niet te lang meer duurt, want ik heb er mijn buik vol van (hihihi)!
Ondertussen ben ik naarstig sollicitatiegesprekken aan het afnemen met potentiële meiden/nanny's. Gisteren is er zelfs eentje een hele dag op proef geweest en ik ben er enorm tevreden over! Je ziet duidelijk dat zij al veel ervaring heeft met expats. Ze weet precies wat ze moet doen, hoe ze het moet doen en verder probeert ze zich zo onzichtbaar mogelijk te maken. Klinkt misschien een beetje raar, maar in een open appartement als het onze is dat echt geen overbodige luxe. Ik ben erg gesteld op mijn privacy en zou het niet zo fijn vinden als ik de hele tijd het gevoel zou hebben dat er iemand in mijn weg loopt of zo.
Mijn hart brak wel toen ze bij het weggaan vroeg of ik haar tas wilde controleren. Eerst snapte ik niet goed waarom ze dat vroeg, maar ze zei toen dat ze niet van diefstal beschuldigd zou willen worden. Ocharme! Ik heb dan van ver ff in haar tas gekeken die ze voor me openhield, maar heb verder gezegd dat ik haar wel vertrouwde. Man, man, man, in wat voor een wantrouwig sfeertje moet zij voordien gewerkt hebben! Ik had er echt medelijden mee. Ook toen het ijzer van de aftrekker eventjes tegen de grond tikte en daardoor een beetje geluid maakte, excuseerde ze zich meteen drie keer en zei ze dat ze die manier van werken nog niet gewoon was (ik leer hun namelijk dweilen, want hier hebben ze de gewoonte om te moppen en ik vind dat heel vies!), maar dat ze het wel snel onder de knie zou hebben. Man, zo onderdanig! Ik was er echt niet goed van... Ik hoop dat ze zich hier een beetje op haar gemak voelde, want ik zou heel graag hebben dat ze voor me begint te werken...
Zo dit was het alweer! Hopelijk gaat de volgende blog entry over de geboorte!!
Doei!
Ondertussen ben ik naarstig sollicitatiegesprekken aan het afnemen met potentiële meiden/nanny's. Gisteren is er zelfs eentje een hele dag op proef geweest en ik ben er enorm tevreden over! Je ziet duidelijk dat zij al veel ervaring heeft met expats. Ze weet precies wat ze moet doen, hoe ze het moet doen en verder probeert ze zich zo onzichtbaar mogelijk te maken. Klinkt misschien een beetje raar, maar in een open appartement als het onze is dat echt geen overbodige luxe. Ik ben erg gesteld op mijn privacy en zou het niet zo fijn vinden als ik de hele tijd het gevoel zou hebben dat er iemand in mijn weg loopt of zo.
Mijn hart brak wel toen ze bij het weggaan vroeg of ik haar tas wilde controleren. Eerst snapte ik niet goed waarom ze dat vroeg, maar ze zei toen dat ze niet van diefstal beschuldigd zou willen worden. Ocharme! Ik heb dan van ver ff in haar tas gekeken die ze voor me openhield, maar heb verder gezegd dat ik haar wel vertrouwde. Man, man, man, in wat voor een wantrouwig sfeertje moet zij voordien gewerkt hebben! Ik had er echt medelijden mee. Ook toen het ijzer van de aftrekker eventjes tegen de grond tikte en daardoor een beetje geluid maakte, excuseerde ze zich meteen drie keer en zei ze dat ze die manier van werken nog niet gewoon was (ik leer hun namelijk dweilen, want hier hebben ze de gewoonte om te moppen en ik vind dat heel vies!), maar dat ze het wel snel onder de knie zou hebben. Man, zo onderdanig! Ik was er echt niet goed van... Ik hoop dat ze zich hier een beetje op haar gemak voelde, want ik zou heel graag hebben dat ze voor me begint te werken...
Zo dit was het alweer! Hopelijk gaat de volgende blog entry over de geboorte!!
Doei!
maandag 20 juli 2009
Foto's Zambales
Hier zijn de foto's van onze impulsieve trip naar Zambales, Puntaquit, die in het vorige blogbericht uitvoerig beschreven staat:
De surfers
Work-out op het strand (of toch heel goed zijn in doen alsof...)
Het strand
Papa en mama in spe
Oompie Nils aan het kruis bij de olijfboom
De omgeving:
De surfers
Work-out op het strand (of toch heel goed zijn in doen alsof...)
Het strand
Papa en mama in spe
Oompie Nils aan het kruis bij de olijfboom
De omgeving:
zaterdag 18 juli 2009
Living the life...
Ik begin een beetje te slabakken... Sorry daarvoor! Maar het is nu toch zomer, vakantie, jullie hebben gelukkig wel wat anders te doen dan mijn blog te lezen. Daarom heb ik het blogritme een beetje teruggeschroefd.
Ondertussen is er weer heel wat gebeurd:
- twee bezoeken aan de gynaecoloog, waarvan 1 met echo! Alles is nog steeds heel goed met de kleine meid. Ze weegt 2,9 kilo, haar hoofdje is niet te groot, dus normaal gezien zou dit allemaal geen problemen mogen geven bij de bevalling. Ik ben er volledig klaar voor; laat maar komen die meid! Ik hoop alleen dat Nils niet aan de stress zal bezwijken, want dat ziet er momenteel niet zo goed! ;)
- vorige week donderdag was verwendag! Eerst ben ik lekker gaan lunchen met Claudia en Nalini, daarna hebben we ons uitgebreid (namelijk 90 minuten) laten masseren - een speciale prenatale massage weliswaar - met als afsluiter een heerlijke chocolademilkshake op een terrasje. Vermoeiend dagje!
- vrijdag was het pizza-night bij ons thuis, met nonkel Nils, Laurens en Carolien. De bedoeling was dat we onze surftrip zouden voorbereiden, maar uiteindelijk zijn we vooral tot de conclusie gekomen dat we niet zouden gaan. Het weer was te slecht, de golven waren niet echt veelbelovend en Zambales was nogal ver om pas zaterdagnamiddag te kunnen vertrekken. Het zou dus niet echt de moeite zijn.
- zaterdag kregen we 's namiddags echter een berichtje van nonkel Nils met de vraag wie toch nog zin had om naar Zambales te vertrekken. De worst en ik lagen net een middagdutje te doen, dus ons enthousiasme was nogal ver te zoeken. Maar na een tijdje aandringen heeft oompie ons dan toch kunnen overtuigen. Carolien zat echter op volle zee en Laurens had nog te veel werk, dus we zouden enkel met ons drietjes gaan. Zo gezegd, zo gedaan! Om kwart voor vijf waren we dan eindelijk klaar om te vertrekken... Beetje laat als je nog ongeveer 5 uur rijden voor de boeg hebt. Op een bepaald moment zijn we pijltjes beginnen volgen van een of ander resort dat ons door locals, waaraan we de weg hadden gevraagd, was aangeraden. Om 22.30u kwamen we eindelijk ter plaatse! Maar...de poorten waren allemaal gesloten en het resort zelf zag er - op enkele lichten na - nogal doods uit. Er zaten gelukkig geen ramen in het "bewakershokje" en ook de deur stond open, dus heb ik de worst kunnen overtuigen om erdoor te kruipen en een kijkje te gaan nemen in het resort. Na een tijdje kwam hij eindelijk terug met een bewaker en een hond. En na observatie mochten we dan toch nog binnen in het resort. Blijkbaar stonden we aan de verkeerde ingang, hihi!
Nadat we onze rugzakken in onze kamer hadden afgezet, zijn we nog een strandwandeling gaan maken. De jongens met hun pintjes, ik met mijn water en een appel... De stilte, de frisse lucht, de aangename temperatuur, het zalige geluid van de golven en my two favourite boys. Voor mij was de trip toen al geslaagd!
De volgende ochtend zijn we na het ontbijt meteen met al ons gerief naar het strand getrokken. Het weer was prachtig! Veel zon, aangenaam windje, weinig volk en heerlijk water! De golven waren dan wel niet zo schitterend, maar dat weerhield de mannen niet om toch met hun boards het water in te gaan. Het was niet voor niets een surftrip, niet waar? Ik heb van aan de waterkant een paar fotootjes proberen maken en ben daarna zelf het water ingedoken. De zee was wel nogal woest, waardoor het niet zo eenvoudig was om weer uit het water te geraken. De golven kwamen nogal dicht bij de kustlijn en waren soms torenhoog. Soms toch wel een klein beetje angstaanjagend en misschien toch ook niet zo erg veilig voor iemand die binnen 3 weken moet bevallen. Ik heb dan maar besloten niet meer in het water te gaan tot als mijn mannen terug waren.
Enkele uren later werd de schade van onze trip echter duidelijk: veel te veel zon, veel te veel wind en veel te weinig zonnecrème... Met als gevolg: iedereen was enorm verbrand; vooral ik! Ik had niet de moeite genomen mijn benen in te smeren. Ik dacht: die zitten toch onder een groot afdak. Maar niets was minder waar. Mijn voeten hebben de zwaarste lading gekregen. Knalrood, volledig gezwollen, hysterisch pijnlijk! Nu, een week later, gaat het al ietsje beter, maar ik heb de indruk dat het wel nog eventjes kan blijven duren. Ach ja, it was all worth it, want ik heb echt een prachtig weekend gehad! Het was als het ware een familie-uitstap.
Foto's volgen zo snel mogelijk!
- Maandag zijn Claudia, Nalini en ik op bezoek geweest bij Courtney die twee weken voordien bevallen was van een half-Japans/half-Canadees dochtertje, Saaya. Het horrorverhaal van haar marathonbevalling zorgde eventjes voor paniek bij ons, maar uiteindelijk ziet ze er goed uit, is het kind gezond en wel en zijn we tot de conclusie gekomen dat het ons ook wel zal lukken.
Volgens mij is Claudia zelfs as we speak aan haar bevalling begonnen! Ik ben natuurlijk niet zeker, maar ik heb haar deze ochtend een berichtje gestuurd en nog steeds geen reactie gekregen... Verdacht!
- Donderdag zijn we met een aantal collega's uit geweest. Het was een leuke avond. Eerst lekker Thais gaan eten en dan naar Tabu, een of andere hippe bar in Makati. De muziek was over het algemeen heel leuk, met als gevolg: ondergetekende heeft weer gedanst tot ze erbij neerviel! Heb vrijdag wel een beetje moeten recupereren van mijn uitspattingen, maar ik had gelukkig toch niets anders te doen.
Dit weekend staat er helaas niets op het programma... Het weer is al de hele week extreem slecht en stormachtig, waardoor ze enorm veel problemen hebben op de werf. Nils had massa's ankers in zee geïnstalleerd met een silt screen (whatever that may be) aan en dat is volledig losgekomen. Maw, overwerken overwerken overwerken! En vooral: terug van nul beginnen! Hij zag het echt ff niet zitten, de schat. Ik heb er zo medelijden mee! Ik hoop maar dat ze snel een oplossing vinden, want anders gaat dit keer op keer gebeuren bij dergelijk weer; en dat is hier niet zo zeldzaam...
Zo, met deze negatieve noot sluit ik mijn blogentry!
Dikke kussen!
Ondertussen is er weer heel wat gebeurd:
- twee bezoeken aan de gynaecoloog, waarvan 1 met echo! Alles is nog steeds heel goed met de kleine meid. Ze weegt 2,9 kilo, haar hoofdje is niet te groot, dus normaal gezien zou dit allemaal geen problemen mogen geven bij de bevalling. Ik ben er volledig klaar voor; laat maar komen die meid! Ik hoop alleen dat Nils niet aan de stress zal bezwijken, want dat ziet er momenteel niet zo goed! ;)
- vorige week donderdag was verwendag! Eerst ben ik lekker gaan lunchen met Claudia en Nalini, daarna hebben we ons uitgebreid (namelijk 90 minuten) laten masseren - een speciale prenatale massage weliswaar - met als afsluiter een heerlijke chocolademilkshake op een terrasje. Vermoeiend dagje!
- vrijdag was het pizza-night bij ons thuis, met nonkel Nils, Laurens en Carolien. De bedoeling was dat we onze surftrip zouden voorbereiden, maar uiteindelijk zijn we vooral tot de conclusie gekomen dat we niet zouden gaan. Het weer was te slecht, de golven waren niet echt veelbelovend en Zambales was nogal ver om pas zaterdagnamiddag te kunnen vertrekken. Het zou dus niet echt de moeite zijn.
- zaterdag kregen we 's namiddags echter een berichtje van nonkel Nils met de vraag wie toch nog zin had om naar Zambales te vertrekken. De worst en ik lagen net een middagdutje te doen, dus ons enthousiasme was nogal ver te zoeken. Maar na een tijdje aandringen heeft oompie ons dan toch kunnen overtuigen. Carolien zat echter op volle zee en Laurens had nog te veel werk, dus we zouden enkel met ons drietjes gaan. Zo gezegd, zo gedaan! Om kwart voor vijf waren we dan eindelijk klaar om te vertrekken... Beetje laat als je nog ongeveer 5 uur rijden voor de boeg hebt. Op een bepaald moment zijn we pijltjes beginnen volgen van een of ander resort dat ons door locals, waaraan we de weg hadden gevraagd, was aangeraden. Om 22.30u kwamen we eindelijk ter plaatse! Maar...de poorten waren allemaal gesloten en het resort zelf zag er - op enkele lichten na - nogal doods uit. Er zaten gelukkig geen ramen in het "bewakershokje" en ook de deur stond open, dus heb ik de worst kunnen overtuigen om erdoor te kruipen en een kijkje te gaan nemen in het resort. Na een tijdje kwam hij eindelijk terug met een bewaker en een hond. En na observatie mochten we dan toch nog binnen in het resort. Blijkbaar stonden we aan de verkeerde ingang, hihi!
Nadat we onze rugzakken in onze kamer hadden afgezet, zijn we nog een strandwandeling gaan maken. De jongens met hun pintjes, ik met mijn water en een appel... De stilte, de frisse lucht, de aangename temperatuur, het zalige geluid van de golven en my two favourite boys. Voor mij was de trip toen al geslaagd!
De volgende ochtend zijn we na het ontbijt meteen met al ons gerief naar het strand getrokken. Het weer was prachtig! Veel zon, aangenaam windje, weinig volk en heerlijk water! De golven waren dan wel niet zo schitterend, maar dat weerhield de mannen niet om toch met hun boards het water in te gaan. Het was niet voor niets een surftrip, niet waar? Ik heb van aan de waterkant een paar fotootjes proberen maken en ben daarna zelf het water ingedoken. De zee was wel nogal woest, waardoor het niet zo eenvoudig was om weer uit het water te geraken. De golven kwamen nogal dicht bij de kustlijn en waren soms torenhoog. Soms toch wel een klein beetje angstaanjagend en misschien toch ook niet zo erg veilig voor iemand die binnen 3 weken moet bevallen. Ik heb dan maar besloten niet meer in het water te gaan tot als mijn mannen terug waren.
Enkele uren later werd de schade van onze trip echter duidelijk: veel te veel zon, veel te veel wind en veel te weinig zonnecrème... Met als gevolg: iedereen was enorm verbrand; vooral ik! Ik had niet de moeite genomen mijn benen in te smeren. Ik dacht: die zitten toch onder een groot afdak. Maar niets was minder waar. Mijn voeten hebben de zwaarste lading gekregen. Knalrood, volledig gezwollen, hysterisch pijnlijk! Nu, een week later, gaat het al ietsje beter, maar ik heb de indruk dat het wel nog eventjes kan blijven duren. Ach ja, it was all worth it, want ik heb echt een prachtig weekend gehad! Het was als het ware een familie-uitstap.
Foto's volgen zo snel mogelijk!
- Maandag zijn Claudia, Nalini en ik op bezoek geweest bij Courtney die twee weken voordien bevallen was van een half-Japans/half-Canadees dochtertje, Saaya. Het horrorverhaal van haar marathonbevalling zorgde eventjes voor paniek bij ons, maar uiteindelijk ziet ze er goed uit, is het kind gezond en wel en zijn we tot de conclusie gekomen dat het ons ook wel zal lukken.
Volgens mij is Claudia zelfs as we speak aan haar bevalling begonnen! Ik ben natuurlijk niet zeker, maar ik heb haar deze ochtend een berichtje gestuurd en nog steeds geen reactie gekregen... Verdacht!
- Donderdag zijn we met een aantal collega's uit geweest. Het was een leuke avond. Eerst lekker Thais gaan eten en dan naar Tabu, een of andere hippe bar in Makati. De muziek was over het algemeen heel leuk, met als gevolg: ondergetekende heeft weer gedanst tot ze erbij neerviel! Heb vrijdag wel een beetje moeten recupereren van mijn uitspattingen, maar ik had gelukkig toch niets anders te doen.
Dit weekend staat er helaas niets op het programma... Het weer is al de hele week extreem slecht en stormachtig, waardoor ze enorm veel problemen hebben op de werf. Nils had massa's ankers in zee geïnstalleerd met een silt screen (whatever that may be) aan en dat is volledig losgekomen. Maw, overwerken overwerken overwerken! En vooral: terug van nul beginnen! Hij zag het echt ff niet zitten, de schat. Ik heb er zo medelijden mee! Ik hoop maar dat ze snel een oplossing vinden, want anders gaat dit keer op keer gebeuren bij dergelijk weer; en dat is hier niet zo zeldzaam...
Zo, met deze negatieve noot sluit ik mijn blogentry!
Dikke kussen!
dinsdag 7 juli 2009
Babykamer & sociaal leven
Hey iedereen,
Mijn sociaal leven begint eindelijk weer op een sociaal leven te lijken! Heb echt al leuke dagen/weekends achter de rug en in het vooruitzicht. My partners in crime: Claudia (Duits) en Nalini (Indisch-Canadees). Ook zwangere expatvrouwen die het typische expatvrouwenleven nog niet gewoon zijn en die gelukkig volledig op dezelfde golflengte zitten als ik. Leuk om af en toe eens goed te lachen met de hysterie van de typische ambassadeursvrouwen...
Twee weekends geleden hebben we vooral doorgebracht met de collega's van Nils. Lekker uitgebreid gaan eten... Alleen jammer dat mijn dochter ongeveer alle plaats inneemt, waardoor ik altijd na 3 happen al overvol zit en dat helaas voor de rest van de avond. Daarna nog een beetje op café gezeten tot als mijn voeten zo gezwollen waren dat ze zelfs uit mijn slippers barstten! Very sexy!
Zondag was het brunchtime in Sofitel met een heleboel bevriende zwangere of net bevallen koppels: Tina & Joeri (B), Claudia & Christian (D), Nalini & David (CAN), Fiona (CAN)& Dominik (D) en Flavia (CH)& Augusto (CAN/PH).
Opnieuw BIJZONDER JAMMER dat ik ongeveer niets kan eten, want het was daar de moeite!!! Man, man, man, nog nooit zoveel lekker eten bij elkaar gezien en zoveel keuze!! Sushi, curry's, Italiaanse charcuterie, Franse kazen, kreeft, oesters, Japans, Chinees, ... Heerlijk!!! En daarbij dan nog Champagne à volonté. Daar ga ik zeker nog eens terug na de bevalling! Na de brunch mag je dan nog een hele dag gebruik maken van hun zwembad en tuin. Nils en ik zijn dan ook gebleven tot na zonsondergang; een heerlijke dag en dat slechts op enkele honderden meters van ons huis.
De week nadien had ik afgesproken met Claudia en Nalini om een relaxdagje aan het zwembad door te brengen bij Claudia thuis. Het was een heel gezellige namiddag, maar veel hebben we niet gezwommen. Te druk met koffieklets en taartjes eten! Hihi, zwangere vrouwen he! Vrijdagavond was het Launchparty van het Deme-project. Ik had duidelijk mijn beste, doch opnieuw duidelijk gezwollen, dancing feet aangetrokken! Heb die Filipino's daar eens een Belgisch poepje laten ruiken! 8 maand zwanger, maar nog steeds een ster op de dansvloer! Iedereen hield daar zijn hart vast, want blijkbaar zijn zwangere Filipina's veeeeel voorzichtiger. Vandaar waarschijnlijk de bijnaam: crazy pregnant lady ;)
De rest van het weekend was nogal kalmpjes. We hebben de zo goed als laatste hand gelegd aan ons appartement en aan de babykamer...en oh my god, dat kind heeft geluk! Zo een mooie kamer!! Ik ben superjaloers! Ik heb mijn best gedaan om er een paar fotootjes van te maken, maar dat is niet zo makkelijk. In het echt is alles uiteraard nog veel mooier! Die bloemachtige figuur heeft de papa geschilderd. Ooh, ik ben echt heeel blij met het resultaat!
Mijn sociaal leven begint eindelijk weer op een sociaal leven te lijken! Heb echt al leuke dagen/weekends achter de rug en in het vooruitzicht. My partners in crime: Claudia (Duits) en Nalini (Indisch-Canadees). Ook zwangere expatvrouwen die het typische expatvrouwenleven nog niet gewoon zijn en die gelukkig volledig op dezelfde golflengte zitten als ik. Leuk om af en toe eens goed te lachen met de hysterie van de typische ambassadeursvrouwen...
Twee weekends geleden hebben we vooral doorgebracht met de collega's van Nils. Lekker uitgebreid gaan eten... Alleen jammer dat mijn dochter ongeveer alle plaats inneemt, waardoor ik altijd na 3 happen al overvol zit en dat helaas voor de rest van de avond. Daarna nog een beetje op café gezeten tot als mijn voeten zo gezwollen waren dat ze zelfs uit mijn slippers barstten! Very sexy!
Zondag was het brunchtime in Sofitel met een heleboel bevriende zwangere of net bevallen koppels: Tina & Joeri (B), Claudia & Christian (D), Nalini & David (CAN), Fiona (CAN)& Dominik (D) en Flavia (CH)& Augusto (CAN/PH).
Opnieuw BIJZONDER JAMMER dat ik ongeveer niets kan eten, want het was daar de moeite!!! Man, man, man, nog nooit zoveel lekker eten bij elkaar gezien en zoveel keuze!! Sushi, curry's, Italiaanse charcuterie, Franse kazen, kreeft, oesters, Japans, Chinees, ... Heerlijk!!! En daarbij dan nog Champagne à volonté. Daar ga ik zeker nog eens terug na de bevalling! Na de brunch mag je dan nog een hele dag gebruik maken van hun zwembad en tuin. Nils en ik zijn dan ook gebleven tot na zonsondergang; een heerlijke dag en dat slechts op enkele honderden meters van ons huis.
De week nadien had ik afgesproken met Claudia en Nalini om een relaxdagje aan het zwembad door te brengen bij Claudia thuis. Het was een heel gezellige namiddag, maar veel hebben we niet gezwommen. Te druk met koffieklets en taartjes eten! Hihi, zwangere vrouwen he! Vrijdagavond was het Launchparty van het Deme-project. Ik had duidelijk mijn beste, doch opnieuw duidelijk gezwollen, dancing feet aangetrokken! Heb die Filipino's daar eens een Belgisch poepje laten ruiken! 8 maand zwanger, maar nog steeds een ster op de dansvloer! Iedereen hield daar zijn hart vast, want blijkbaar zijn zwangere Filipina's veeeeel voorzichtiger. Vandaar waarschijnlijk de bijnaam: crazy pregnant lady ;)
De rest van het weekend was nogal kalmpjes. We hebben de zo goed als laatste hand gelegd aan ons appartement en aan de babykamer...en oh my god, dat kind heeft geluk! Zo een mooie kamer!! Ik ben superjaloers! Ik heb mijn best gedaan om er een paar fotootjes van te maken, maar dat is niet zo makkelijk. In het echt is alles uiteraard nog veel mooier! Die bloemachtige figuur heeft de papa geschilderd. Ooh, ik ben echt heeel blij met het resultaat!
Abonneren op:
Posts (Atom)
