Belangrijke datum: 5 mei

Hallo allemaal!

De knoop is doorgehakt, we hebben een appartement! Het is onze waardige nummer 2 geworden die - achteraf bekeken - onze nummer 1 is geworden... De manier waarop we onze keuze hebben moeten maken, is eigenlijk niet echt voor publicatie, maar samengevat komt het erop neer dat die penthouse blijkbaar ook in de smaak viel van Nils zijn baas en diens vrouw en het vervolg kan je waarschijnlijk al raden. Na een periode van ongeloof, woede en rancune hebben we ons redelijk snel herpakt en ingezien dat die penthouse dan wel groter was, een prachtig balkon had en een groot gemeenschappelijk zwembad had, maar dat de indeling heel raar was, de keuken niet zo bijzonder was, de kamers nogal aan de kleine kant waren en de meubels verschrikkelijk lelijk waren.

Het appartement waar we nu zullen intrekken is dan wel ietsje kleiner, maar heeft grotere slaapkamers (3), een lichte open keuken, balkonnen aan elke kamer en is vooral ongemeubeld, dus we kunnen ermee doen wat we willen! Het heeft ook een gemeenschappelijk zwembad (ietsje kleiner dan het andere, maar groot genoeg), een gigantische goed uitgeruste gym, een sauna, ... Bovendien is het maar op 5 minuutjes rijden van Nils zijn werk, dus ik ga hem echt veeeeeel meer zien!!! Ons dochtertje zal ook blij zijn. Kortom, ik ben gelukkig en ik heb er al heel veel zin in!!! Het contract wordt deze week getekend en vanaf dinsdag 5 mei mogen we erin!

Dit is al een foto van het gebouw zelf. In het midden zie je een stukje met uitspringende balkons, een van die balkons is het onze => 24ste etage


Diezelfde dinsdag heb ik mijn eerste afspraak met de gynaecoloog! Ik ben eens benieuwd hoe het daar allemaal aan toe zal gaan. Ik ben vorige week de eerste keer op prospectie geweest in het ziekenhuis zelf en alles ziet er heel goed uit. Alleen... wel op zijn Manileens natuurlijk: crowdy, crowdy en nog eens crowdy! Man, hier woont echt veel te veel volk! Waren er maar wat meer katholieke feesten zoals Holy Week...

Nils zit momenteel in Korea. Alweer??? Zullen de meeste onder jullie denken, maar nee hoor! De reis was afgelast vorige week, dus is hij deze week moeten gaan. Hij is dinsdagnacht vertrokken en komt pas vrijdagavond terug... Eenzame dagen voor mij, but I'm surviving! Gisteren ben ik al eens gaan kijken voor alle apparatuur: tv, frigo, fornuis, microgolf,... om een balans van de kosten op te maken en dat ziet er wel al goed uit. Vandaag is het al de hele voormiddag aan het regenen, dus heb niet zoveel zin om naar buiten te gaan. Maar deze avond ga ik eten met een aantal expat-vrouwen. Een vriend van mijn broerie heeft hier namelijk zelf 2,5 jaar gewoond en die had mij het e-mailadres gegeven van een aantal mensen die hier ook kindjes gekregen hadden enzovoort... Ik heb contact opgenomen met hen en vanavond is er een etentje waar ik ook op uitgenodigd ben. Leuk, zo heb ik iets te doen vanavond en kan ik eens met andere vrouwen praten over hun ervaringen hier.

Dit weekend gaan we dan eindelijk naar Puerto Galera. Een paradijselijk strand op het eiland Mindoro. Ik hoop dat het weer ons niet te veel in de steek laat... Ik ben al gezegend met een koortsblaas (van de stress over die appartementen), dus als het dan ook nog eens regent, zullen de foto's zeker niet zo geweldig zijn... Maar foto's komen er! Beloofd!

Nils heeft trouwens een digitale camera gekocht in Korea, dus eindelijk zal ik zelf ook wat foto's kunnen maken die ik dan regelmatig op de blog zal posten!

Dikke zoenen!!!

Voor de niet-facebookers onder jullie

Beste niet-facebookers,

Deze parel van een foto wou ik jullie niet onthouden. Ik, 6 maand zwanger!



Liefs*

P.S.: Hieronder staat nog een uitgebreid blogbericht...

Kak kak kakkerlak!!

Vies, vies, vies! Het zit hier vol!! Ik had ze uiteraard al veel langer opgemerkt, de gigantische vieze vuile stinkbeesten. Je kan er dan ook niet echt naast kijken, because they're everywhere!!!! De straten krioelen ervan, dus je moet goed uitkijken waar je loopt, want voor je het weet, trap je op een kakkerlak en dan is het hek helemaal van de dam. Dan loop je namelijk het risico dat hun eitjes aan de zool van je schoen blijven plakken en voor je het weet zit heel je appartement vol.

Sinds mijn aankomst heb ik al drie keer oog in oog gestaan met de vijand. De eerste keer zaten we met z'n allen iets te drinken op het terras van "Heckle & Jeckle", een bar waar zelfs Belgisch bier te krijgen is. Het terras werd die avond overspoeld door een vloedgolf van kakkerlakken! Ze kropen op tafel, in de andere Nele haar broekspijpen, alomtegenwoordig dus! Probeer dan maar eens kalm te blijven... Je moet dan ook nog weten dat deze ook bij ons bekende insectjes hier gigantisch groot zijn!! De meeste zijn gemiddeld rond de 5cm, but I've seen much bigger already!

De tweede keer was ik net in een taxi gestapt toen ik in mijn ooghoek op het plafond van de taxi iets mijn richting zag uitkomen. Gelukkig was het deze keer een kakkerlak van normale grootte, zo'n 2cm, en heb ik mijn hysterie volledig inwendig kunnen houden. Toen hij dan in de gordelschacht van de passagiersstoel verdween, kon ik zelfs weer normaal functioneren!

Maar gisteren was het zover... We waren net terug van overheerlijk Japans te gaan eten. We stapten onze kamer binnen en aangezien de grote onophoudelijke beweegbaby in mijn buik heel de tijd op mijn blaas duwt, haastte ik me naar het toilet. Daar was hij... Minimum 6cm groot (eerlijk gezegd, heb ik niet de tijd genomen om er mijn meetlat even naast te leggen, maar het lijkt me een meer dan plausibele schatting) ... Gelukkig was "held beerie to the rescue" ook in de kamer en heeft hij hem, na veel getreuzel, dan toch kunnen vangen. Zo een beest is vliegensvlug!!! Dat is het snelste beest op aarde!! Bovendien overleeft dat quasi alles! Na onthoofding kan dat nog weken rondlopen vooraleer het sterft van honger en dorst. Degoutant!

Onze huizenjacht bereikt ondertussen langzaamaan de finish. Dit weekend zijn we dan toch nog eens in Malate gaan kijken, want het is nu eenmaal een feit dat het veel makkelijker zou zijn voor Nils. Hij zou er dan nog maar een kwartiertje over doen naar en van zijn werk tov een uur... Ook voor mij is dat dan iets aangenamer, want dat betekent dat ik hem per dag bijna een uur langer ga zien, dat we 's avonds nog eens iets kunnen gaan drinken met zijn collega's, kortom dat ik ook nog wat mensen zie, want anders zou het hier maar een eenzame boel worden. We hebben twee dingen gevonden die ons heel erg bevallen. Een grote (helaas) bemeubelde penthouse met een gigantisch balkon in twee verdiepen, dat zowel uitkijkt over de stad als over de baai en de jachthaven. Heel dicht bij de zee, waardoor er veel meer wind is en dat is echt wel welkom in deze temperaturen... We hopen alleen nog over de prijs te kunnen onderhandelen, want ze vragen echt wel heel veel geld!

Als de onderhandelingen echter niet zouden lukken, is er nog altijd een waardige tweede keuze. Een groot, nieuw, ongemeubeld appartement, met een redelijk balkon eveneens met zicht op de baai en dit aan de helft van de prijs van de penthouse... Dan kunnen we alles inrichten naar onze eigen smaak en dat is natuurlijk ook altijd fijn. Dus een van die twee zal het sowieso wel worden, denk ik. Nils zou vandaag proberen te onderhandelen. Op hoop van zege dus!!!

Om jullie eventjes het verschil tussen Malate (de arme coté) en Makati (de rijke coté) te laten zien...

Dit is hoe Makati er vooral uitziet: nogal steriel, maar wel verzorgd en heel Westers...


En dit is Malate: veel chaotischer, drukker, vuiler, maar met veel meer charme




Zo lieve blogleeskinderen, dit was het alweer voor vandaag.

Dikke zoen!

Kort huizengezaag, later meer echte blog!

Pfffff! Nooit gedacht dat een huis zoeken zo lang zou duren! Het lijkt wel een - uiterst vermoeiende - neverending story! Ik heb jullie mening nodig... Voor ik naar Manilla vertrok, had ik me al vanalles voorgesteld bij mijn nieuwe Filippijnse leventje: groot huis, zwembad, tuintje; plaats genoeg om vrienden en familie te ontvangen en te laten logeren, poolparty's te houden, bbq'tjes te geven, een boekje te lezen op mijn terras naast het zwembad, te spelen met ons dochtertje,... Kortom, nogal idyllisch, maar niet echt onmogelijk hier! Tja, dat was dan buiten de smakeloosheid van de Filipino's gerekend natuurlijk...

De huizen die ik tot nu toe heb gezien hebben altijd wel één of ander gigantisch gebrek. Ofwel is het huis mooi, maar heeft het geen zwembad en zo goed als geen tuin, ofwel is het huis degoutant, maar heeft het wel een grote tuin met zwembad, ofwel - als het plaatje dan wel eens lijkt te kloppen - zijn er structurele dingen fout, bijvoorbeeld geen ramen, enkel luifels (en wij zullen ons wel blauw betalen aan elektriciteit voor de airco's!), ofwel verhuren ze enkel zonder BTW (niet mogelijk voor Deme), ofwel is het gewoon te duur...

De prachtige penthouse die we hadden gezien, staat nog steeds op nummer 1, maar ook daar zijn er weer heel wat nadelen: geen privé buiten, maw geen bbq'tjes, geen rokende vrienden, geen boekje lezen op terras, geen poolparty's en heeft maar twee slaapkamers, dus 1 voor ons en 1 voor als er iemand op bezoek is... Ik ben radeloos!!!! Wat moet ik doen???!!!

Hittegolven en regenbuien

Dag mijn Belgische lievelingen,

De huizenjacht gaat gewoon door. We hebben al wat dingen gezien die ons echt wel bevallen, maar ik ben zo bang om te snel toe te happen. Eén condo springt er sowieso al erg uit, maar het feit dat je geen privé-plekje hebt om even buiten te zitten stoort me een beetje. Ach ja, on the other hand, het is hier toch veel te heet om überhaupt buiten te zitten, dus misschien moet ik me daar maar over zetten... Aaargh!! Zo moeilijk!! En de meesten onder jullie weten hoezeer ik lijd onder 'beslissingsangst'. Op café kan ik nog niet eens beslissen wat ik wil drinken!

Dit weekend zijn we ook eens op zoek gegaan naar deftig babygerief. Hmm, ook dat blijkt hier een beetje hopeloos te zijn. Babygerief genoeg, maar bucht! Dat is onvoorstelbaar... Uiteraard hebben ze ook merken als Chicco, Quinny,... maar dat kost hier veel meer dan in België. Dus ik denk dat we toch maar een containertje zullen laten overkomen uit ons dierbare Belgenland... Nils (niet mijn Nils, maar een collega van Nils; verwarrend I know! Er zijn trouwens ook 2 Neles en dat allemaal op 7 Belgen!!) gaat eind deze week naar huis en is bereid om een buggy voor ons mee te sjouwen. Dus, mama of Anneke (want Nils is van Oostende, dus misschien makkelijker), bereid jullie maar al voor op een heuse babyshopping-frenzy!! We geven ons lijstje wel nog door ;-)

Zaterdagavond hebben we een stapje gezet in het Manileense uitgaansleven. En nee, deze keer geen tietenbars... Wel een nogal hip ogende discotheek met heel wat hip ogend - en uiteraard ook heel wat minder hip ogend - volk, The Embassy genaamd. Ik heb heel wat zwangere danspasjes gewaagd en mijn voetjes en buik waren dan ook heel blij toen bleek dat de keet daar om 3u sloot.

Zondag was een typsiche luilekkerdag. Pas tegen 16u naar buiten gegaan, naar Malate. De buurt waar Nils werkt. Zo kon ik het daar ook eens verkennen en beslissen of ik daar eventueel zou willen wonen of niet. Conclusie: levendige buurt met heel wat restaurantjes, cafeetjes,... Meer zo het typische Manilla; niet zo steriel als de ietwat chiquere buurten hier. Maar in Filippijnse termen is steriliteit misschien toch niet zo een slecht ding. Het probleem in Malate is dan weer dat het té druk is, maw met een buggy door de straten wandelen is onbegonnen werk. Op elke hoek van de straat staan er straatkinderen en bedelaars aan je spreekwoordelijke mouw (want het is natuurlijk veel te warm voor mouwen) te trekken of word je aangeklampt om een vuilbak, sigaretten, verwelkte bloemen of wat dan ook te kopen. Dus, tenzij ik daar een pracht van een condo vind, denk ik niet dat dat de buurt zal worden waar ik de komende 2-3 jaar zal slijten...

Zondagavond is het dan voor de eerste keer beginnen regenen en onweren. Best indrukwekkend! Wat een bliksems!!! En de regen... die heeft een shift van 12 uur gedraaid. Met het prettige gevolg dat de dag erop veel cooler was. Nu was het nog maar 34°C, echt een verademing!! ;-) En het ergste is dat ik het meen. Ik ben zelfs even een wandelingetje gaan maken om van de "frisse lucht" te genieten! Het grappige is wel, op het moment dat je buiten bent, voelt het echt betrekkelijk fris aan, maar toen ik terug op mijn appartement was, voelde ik dat ik helemaal klam was van het zweet en uiteraard de vochtigheid. Maar ik moet zeggen dat die hitte wel went. Je moet er gewoon voor zorgen dat je niet te lang buiten loopt.

Deze namiddag ga ik nog wat huisjes bekijken en morgen ga ik dan voor de eerste keer naar het ziekenhuis. Alles eens gaan outchecken en een goede gynaecoloog proberen vast te krijgen. Ik heb al een aantal namen doorgekregen van andere expats en van een van mijn brokers, dus dat zit wel snor...

De worst vertrekt deze nacht voor twee dagen naar Korea... Hij gaat me dus nu al meer dan 48 uur aan mijn lot overlaten in een vreemd land vol rare mensen. Maar dit weekend zouden we naar Puerto Galera gaan. Een badplaats op een ander eiland. We hopen zaterdagochtend te kunnen vertrekken om 's middags met de ferry op het eiland Mindoro aan te komen en dan zondag terug te keren. Ik heb er al zin in!

Dikke zoen aan jullie allemaal!!!

De worsties*

P.S.:Ik beloof dat er binnenkort wat foto's volgen!! Voor de facebookers, Nils heeft er al een aantal op zijn facebook staan...

Huizenjacht en chaos

Eén prachtig goede morgen allemaal!

Ik heb er een aantal drukke, zware dagen opzitten en dat voor een desperate housewife! Dit laatste mag je zelfs redelijk letterlijk nemen: ik heb niets anders gedaan dan huizen en appartementen bezocht. Gelukkig was ik altijd vergezeld van een makelaar/broker die al op voorhand al het opzoekings- en speurwerk voor mij had gedaan, maar het blijft toch wel vermoeiend. Zeker in dit weertje! De opwarming van de aarde is hier blijkbaar goed te merken, want zelfs de Filipino's hebben momenteel last van de hitte: 38°C! Kan al tellen, niet waar?

Heb jammer genoeg geen fotootjes kunnen nemen van mijn bezichtsels bij gebrek aan een eigen toestelletje. Nils had wel voorgesteld om zijn kanon (en ja, ik refereer wel degelijk naar zijn camera) mee te nemen, maar in die hitte had ik precies niet zoveel zin om met zo'n monster de baan op te gaan. Deze namiddag gaan we samen naar nog een aantal potentiële woningen kijken. Hopelijk zit er iets tussen dat ons allebei bevalt! Ik heb een heel leuk huis gezien met een tuintje rondom, veel licht, grote ramen, 3 slaapkamers én gemeubeld, maar het is nogal duur en het heeft geen zwembad...wat wel een kleine must is hier. Daarom heb ik me de dag erop toegespitst op condo's (of appartementen met gemeenschappelijke faciliteiten). Daar zaten af en toe wel pareltjes tussen, maar dan heb je nooit een eigen privé plekje om ff buiten te gaan. Meestal zelfs nooit een balkonnetje! We zullen de voor- en nadelen serieus moeten afwegen, vrees ik! Het helpt wel al dat Nils deze namiddag meegaat... Ik, met al mijn impulsief enthousiasme, zou waarschijnlijk veel te snel toehappen en daarom heb ik dus de kritische worstie nodig.

Manilla is ondertussen al heel wat hectischer (en zelfs dat is nog een understatement) dan toen we hier aankwamen. Nils had me al verteld over de chaos, het verschrikkelijk drukke verkeer, de massa mensen, maar bij onze aankomst was daar bitterweinig van te merken. We waren dan ook aangekomen tijdens 'holy week' en dan ligt alles zo goed als plat! Vooral Goede Vrijdag wordt hier blijkbaar heel serieus genomen; alle 'malls' (shoppingcentra voor de leken), supermarkten, restaurants, bars, kortom alles (zelfs de metro) is gesloten en er is geen kat te zien op straat. Was dat even slikken op maandag! Man, man, man! Nu is het zelfs uiterst moeilijk om een taxi te strikken! In het begin stopte er elke 2 seconden een taxi in de hoop dat je zou instappen en nu moet je soms wel 20 minuten staan zwaaien en gesticuleren voor je er eentje beet hebt! En zelfs dat is nog geen garantie op vervoer, want als je te ver wil gaan (bijvoorbeeld uit Makati, het disctrict waar we nu wonen), willen ze je ook al niet brengen omdat ze dan te veel tijd en naft verliezen om helemaal terug te rijden in de giga-files... Geen sinecure dus!

De baby in de buik trekt zich er in ieder geval allemaal niks van aan! Ze heeft duidelijk geen last van de chaos noch van de hitte en dat is ondertussen zowel van binnen als van buiten te merken! Ik vrees dat ze zo hysterisch als haar mama zal worden... Ze stampt, bokst, rolt en krawietelt dat het een lieve lust is! Mijn buik beweegt zo raar dat het soms wel lijkt alsof er elk moment een alien uit mijn buik gaat barsten! Kwestie van het even heel plastisch voor te stellen. We gaan het eens proberen te filmen, want dit is echt niet meer normaal! ;-)

Foto's zullen helaas pas later volgen... Om te beginnen hebben we er nog niet zoveel, aangezien Nils de hele dag werkt, ik (nog) geen eigen fototoestel heb en met het zijne niet kan werken, de foto's die we al hebben op Nils zijn laptop staan en hij die meeneemt naar het werk en we pas sinds vandaag internet hebben... Maar er komen er zeker! Beloofd! En ja, inderdaad, we hebben eindelijk internet, dus vanaf nu kan er geskypet worden!

Lieverds, dit was het alweer voor vandaag! Hasta la proxima!

Dikke zoen*

Hong Kong-Manila

Hallo allemaal!

Ondertussen terug aangekomen in Manilla. Eindelijk een beetje tijd gehad voor een paar eerste indrukken en tot hier toe bevallen die wel. Het is hier inderdaad pokkeheet!! Zonder airco is het leven hier quasi ondraaglijk... Tot hier toe hebben we altijd al prachtig weer gehad: heel veel zon, geen spatje regen en af en toe een niet zo heel erg verfrissend briesje, maar kom, we mogen niet klagen.

De worstie en ik wonen momenteel in een appartement/hotel. Het komt erop neer dat we een duplexappartementje hebben met een zogenaamde keuken: namelijk een koelkast, een wasbak, twee borden, twee glazen, twee vorken, twee messen,... Ja, zelfs twee kookplaten!! Maar helaas geen potten en pannen, met als gevolg dat we ondanks onze keuken toch steeds op restaurant moeten gaan... Maar we klagen niet!

Ondertussen ben ik naarstig op zoek naar een andere plaats om te wonen, want heel lang willen we daar toch niet blijven... Morgen heb ik mijn eerste afspraak met een broker, die me enkele huizen zal laten zien. Very american-style, vind je niet?

Vandaag is Nils zijn eerste dag (althans sinds mijn komst) gaan werken en is het dus mijn eerste dag als desperate housewife... Tot nu toe weet ik me nog goed bezig te houden. Ik hoop dat dat zo blijft!!!

Met onze kleine spruit gaat alles ook wonderwel! Ze heeft duidelijk geen last van de warmte, want ze stampt er op los! Ik ga binnenkort eens een bezoekje brengen aan Makati Medical Center, het ziekenhuis waar ik zou willen bevallen. Ik hou jullie zeker op de hoogte!

Mijn eerste stapjes in het Filippijnse uitgaansleven waren niet zo succesvol. Je hebt hier ongeveer niets anders dan pick-upbars. Bars waar massa's Filippina's tussen de klanten lopen of op een podium staan; en dit "staan" mag nogal letterlijk genomen worden. Ik voelde het meteen aan als mijn missie om die meisjes een beetje te coachen... Ik bedoel: het is hun broodwinning! Beweeg dan toch een beetje meer, trek aandacht. Ik, bijna 6 maand zwanger, heb meer gedanst dan zij allemaal samen! Nu ja, waarschijnlijk waren zij daar net iets minder uit vrije wil dan ik...

Na een tijdje heb je het dan ook wel gezien... Ik hoop dat er nog leuke plekjes te ontdekken zijn, anders denk ik dat mijn uitgaansdagen hier geteld zijn...

Dat was het voor nu! Volgende keer meer...

Dikke zoen aan jullie allemaal van ons allemaal ***

Manilla-Hong Kong

Ni hao!

Nee nee, ik ben jullie nog niet vergeten. Heb gewoon nog niet veel tijd en vooral nog niet veel internettoegang gehad om jullie op de hoogte te houden van onze avonturen...

Het afscheid op zondag viel me iets minder zwaar dan ik had verwacht. Ik neem aan dat de stress daar voor veel tussen zat, want maandagavond in Manilla heb ik toch ff mijn klopje gehad...

Maandagochtend geland na een lange, vermoeiende en vooral ijskoude vlucht! Als ik onze eventuele bezoekers mag waarschuwen: neem geen exitseats!!! De extra beenruimte compenseert de vrieskou niet. Ik had met mijn twee sjaals, mijn steunkousen en jeansbroek en mijn 3 dekentjes nog steeds niet genoeg om me warm te houden... Gevolg: nog meer snot, slijm en consoorten!

We werden opgehaald door een van de chauffeurs van Deme en naar ons hotel-voor-één-nacht gebracht. Even een dutje gedaan en dan toch ff naar de stad getrokken. Eerlijk gezegd kan ik jullie nog niet echt een eerste indruk geven, want die heb ik nog niet. Alles was er anders op dit moment. De Filippijnen zijn erg gelovige katholieken, met als gevolg dat de hele stad zo goed als doods en leeg was... Voor de goddeloze honden onder ons: het was de goede week, de week voor Pasen, en dan ligt alles plat in Manilla. Zelfs het metro-verkeer blijkbaar...

's Avonds zijn we met de collega's van Nils iets gaan eten, maar zijn we toch redelijk vroeg onder de zeer spreekwoordelijke wol gekropen. De volgende ochtend was het al vroeg opstaan om naar Hong Kong te vertrekken en hier zijn we dan!

Hong Kong is helaas iets kouder dan voorspeld... dus je kan het al raden: ik ben daar natuurlijk niet op voorzien... Alleen maar kleedjes en topjes in het kleine rugzakje... De eerste dag al meteen een trui en andere schoenen gaan kopen, want ik had ook alleen maar mijn teenslippers bij. De schoenen waren dan wel iets warmer, maar ik had er niet op gelet dat ook de zool een beetje dikker mocht zijn... Na twee dagen rond te lopen op een zool van 5 mm moesten mijn voetjes er toch aan geloven. Mijn enkels en voetzolen zijn volledig naar de zak, waardoor ik dus nu zeeën van tijd heb om jullie up to date te houden op onze blog. Ik heb - met heel veel spijt in het hart - moeten afhaken.

HK is wel de moeite! Maar ik vrees dat we nog eens zullen moeten terugkomen, want er is veel te veel te zien ... and so little time! Eén ding staat vast: volgende keer kom ik terug met stevige schoenen en kledij voor alle weertypes!!!

De indrukken over Manilla volgen later, want die heb ik nu nog niet...

Dikke zoen van de ik-ga-op-zooltjes-van-5mm-een-stad-verkennen-kip *

Leaving soon...

Lieve iedereen,

Het vertrek komt echt gevaarlijk dichtbij nu! Het brengt me helemaal in de war. Ik kijk er enorm naar uit om te vertrekken, mijn nieuw leven te beginnen in een ver, warm en vochtig land. Maar toch... De kleine meid in mijn buik maakt het er niet echt makkelijker op. Niet alleen door de hormonen. Ze maakt alles gewoon allemaal anders, zwaarder (letterlijk en figuurlijk).

Ik zal jullie allemaal heel erg missen!!! Ik hou jullie zeker op de hoogte van ons reilen en zeilen in onze villa in Manilla! Houden jullie ons ook maar 'posted'!

Heel veel liefs,

Nele